ขลุ่ยสาปแห่งเปสเปรอส - นิยาย ขลุ่ยสาปแห่งเปสเปรอส : Dek-D.com - Writer
×
NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายเนื้อหาที่เกี่ยวกับความรุนแรงสูง
  • มีเนื้อหาที่เครียดหรือหดหู่มาก ซึ่งอาจกระทบต่อภาวะทางจิตใจ

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    ขลุ่ยสาปแห่งเปสเปรอส

    นครเปสเปรอส อดีตเมืองปีศาจที่ถูกทอดทิ้งสู่แดนมนุษย์ ทว่า กลับมีบางสิ่งได้ตกทอดมาสู่นครแห่งนี้เช่นเดียวกัน ( ขยายเนื้อหาจากเรื่องสั้น ’นิรันดร์’ )

    ผู้เข้าชมรวม

    45

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    6

    ผู้เข้าชมรวม


    45

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    1
    จำนวนตอน :  5 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  15 ก.ย. 67 / 23:18 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC

    มีการบรรยายเนื้อหาที่เกี่ยวกับความรุนแรงสูง, มีเนื้อหาที่เครียดหรือหดหู่มาก ซึ่งอาจกระทบต่อภาวะทางจิตใจ

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีจ้าวปีศาจเกิดใหม่อยู่ตนหนึ่ง พลังของมันช่างมหาศาลราวเทพผู้สร้าง ทว่าเพราะเพิ่งเกิดได้ไม่กี่สิบปี ความคิดของมันจึงได้ไร้เดียงสาเฉกเช่นเด็กแรกเกิด

    'ข้าจักสร้างอาวุธต่อกรพระผู้เป็นเจ้า...แล้วครอบครองสวรรค์แต่เพียงผู้เดียว!'

    อาวุธที่มันสร้างยิ่งใหญ่ทรงพลังดังเช่นอำนาจแห่งนายมัน ทว่าจ้าวปีศาจนั้นลืมสิ้นถึงสิ่งสำคัญหนึ่งเดียวในจักรวาล

    ...ทุกสิ่งย่อมมีการแลกเปลี่ยนเท่าเทียม...

    'ขลุ่ยสาปวาจาสิทธิ์' คืออาวุธที่จ้าวปีศาจตนนั้นสร้าง มันไม่อาจถูกทำลาย ไม่อาจถูกแย่งชิง ไม่อาจถูกกักขัง 

    เพียงแนบริมฝีปาก ผิวผ่านบรรเลงพร้อมร่ำร้องความปรารถนาสูงสุดเพียงหนึ่งเดียว ขลุ่ยนั้นก็พร้อมรับใช้คนผู้นั้นตราบจนวายชนม์

    .

    จนกว่าจะตายจาก...

    ความตายเท่านั้นที่พรากพันธะจากขลุ่ยได้

    .

    .

    หลังศาสตราวุธถือกำเนิด จ้าวปีศาจกระหยิ่มใจ หมายมั่นจักใช้มันเสกสรรฝันในทันใด

    ริมฝีปากแนบผิวผ่านขลุ่ย บรรเลงเพลงแห่งปรารถนาสูงสุดเพียงหนึ่งเดียวของตน

    โอ้ศัสตราวุธแสนงามแห่งข้า 

    จงพรากพาชีวิตแห่งพระเป็นเจ้าให้ดับดิ้นเสียเถิด

    สิ้นเสียงบรรเลง สิ่งน่าประหลาดเกิดขึ้นทันใด 

    พระเจ้าแห่งโลกนั้นได้ตกตายลงจริงๆ

    ทว่า...

    ชั่ววินาทีที่จ้าวปีศาจกู่ร้องดีใจ ลมหายใจของมันกลับดับตามพระเจ้าไป

    เหตุใดกัน..? ข้าผิดพลาดที่ตรงใดกัน?

    พลันมันก็ตายลงด้วยความค้างคา จ้าวปีศาจอายุไม่กี่สิบปีมีหรือจะรู้ ต่อให้รู้ตอนนี้ก็ไม่ทันการเสียแล้ว 

    ทุกสิ่งมีการแลกเปลี่ยนเท่าเทียม ทุกคำขอย่อมแลกด้วยชีวิตผู้เป็นนาย 

    ...จนกว่าความตายจะพรากจาก...

    ต่อจากนี้จะไม่มีผู้ใดทำลายขลุ่ยสาปได้อีกแล้ว

    _________________________


     

    หลังสิ้นพันธะผู้เป็นนาย ขลุ่ยสาปวาจาสิทธิ์ได้หลุดจากแดนแห่งปีศาจ มันเกิดพัฒนาตนเอง แม้เพียงความคิดระหว่างบรรเลงก็สามารถผูกพันธะแก่นายใหม่ได้

    บ้างก็มีนายเป็นสัตว์ป่า บ้างก็นางไม้ บ้างก็ปีศาจต่ำชั้น สิ่งเดียวที่แน่นอนคือ ทุกตนล้วนตกตายหลังสมปรารถนา แม้ว่าการครอบครองขลุ่ยนั้นจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม

    .

    .

    เวลาผันผ่านไปขลุ่ยสาปวาจาสิทธิ์ได้หลุดเข้าไปยังแดนมนุษย์ 

    ดินแดนแห่งนี้ล้วนมีความปรารถนาอัดแน่นเสียจนมันเลือกนายไม่ถูก

    พลันข้างขลุ่ยสาปนั้นเกิดรอยสลักสีทองงดงามขึ้นมา

    ' สิ่งใดที่ท่านเพรียกหา จงร่ำร้องผ่านบทเพลง แนบริมฝีปากบรรเลง เพียงหนึ่งปรารถนา ข้าจักติดตามท่านจนชีวาวาย '

     



    สวัสดีค่ะ เรา MEIIJIN13 นะคะ เป็นนักหัดเขียนหน้าใหม่ ไฟ (ไม่) แรง แหะๆ ยังไงก็ต้องขอฝากตัวกับทุกคนด้วยนะคะ

    ในนิยายเรื่องนี้อาจมีตรรกะบางอย่างที่ไม่สมเหตุสมผล ซึ่งเป็นจินตนาการของตัวผู้แต่งเอง และการกระทำบางอย่างของตัวละครในเรื่องไม่เหมาะที่จะนำมาทำในชีวิตจริง โปรดอ่านเพียงเพื่อความบันเทิงและใช้วิจารณญาณในการอ่าน หากตอนใดของเรื่องมีฉากน่ากลัว การกระทำไม่เหมาะสมเป็นพิเศษจะทำการติด Trigger Warning (TW:) ให้ช่วงต้นของตอนนั้นๆ ค่ะ  ขอบคุณทุกท่านที่สนใจเข้ามาอ่านนิยายของเมจินนะคะ UwU//

    __________

    ลิขสิทธิ์ทั้งเนื้อเรื่อง ตัวละคร และภาพประกอบในเรื่องนี้เป็นของ MEIIJIN 13 เท่านั้น ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ หรือนำไปหารายได้ใดที่ไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน ขอบคุณค่ะ

    Twitter : @meiijin_13 (แอควาด)

                  : @meiijin_author (แอคนิยายฮับ!)

    IG.          : meiijin_13

    __________

    นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 

    ห้ามทำซ้ำ ห้ามคัดลอก ห้ามดัดแปลง

    ไม่อนุญาตให้ผู้อื่นนำส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายไปเผยแพร่โดยเด็ดขาด การละเมิดลิขสิทธิ์ผู้กระทำผิดมีความผิดทางกฎหมายพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ผู้กระทำผิดมีโทษตามกฎหมายระบุไว้ และต้องจ่ายค่าเสียหายตามแต่เจ้าของผลงานจะกำหนด ©

    __________

    นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558

    ไม่อนุญาตให้แสกนหนังสือหรือคัดลอกส่วนหนึ่งส่วนใด เพื่อสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์

    รวมถึงห้ามนำไปปล่อยโหลด ปล่อยเช่า และทำเป็นนิยายเสียงโดยไม่ได้รับอนุญาตอย่างเด็ดขาด ©


     


     


     


     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น